PODZIAŁ GWINTÓW
Gwinty dzielą się na:
- walcowe i stożkowe, ze względu na kształt powierzchni, na której są wykonane,
- trójkątne, trapezowe, prostokątne i okrągłe ze względu na kształt zarysu,
- zewnętrzne (wykonane na powierzchni wałka, zwane gwintem śruby) i wewnętrzne wykonane w otworze, zwane gwintem nakrętki),
- prawe (wkręcające się przy obrocie zgodnym z ruchem wskazówek zegara) i lewe wkręcające się przy obrocie przeciwnym do ruchu wskazówek zegara),
- metryczne, modułowe i calowe ze względu na sposób normalizowania podziałki,
- jednokrotne (zwane jednozwojnymi, w których podziałka jest równa skokowi) i wielokrotne (zwane wielozwojnymi, w których podziałka P jest mniejsza od skoku Ph = z?P, gdzie zkrotność gwintu),
Ze względu na dużą różnorodność gwintów tylko część z nich została znormalizowana Do gwintów tych należą:
- gwint metryczny - trójkątny walcowy o kącie zarysu 60°, stosowany w Polsce i w większości krajów europejskich,
- gwint calowy (Whitwortha) - trójkątny walcowy o kącie zarysu 55°, stosowany głównie w krajach anglosaskich,
- gwinty rurowe calowe:
- walcowy trójkątny o kącie zarysu 55°,
- stożkowy trójkątny o kącie zarysu 55°,
- stożkowy trójkątny o kącie zarysu 60° (tzw Briggsa),
- gwint trapezowy symetryczny - walcowy o kącie zarysu 30°, stosowany głównie w połączeniach ruchowych o zmiennych kierunkach obciążenia,
- gwinty trapezowe niesymetryczne:
- walcowy o kącie zarysu 30°,
- walcowy o kącie zarysu 45°,
- gwinty walcowe okrągłe
- gwint Edisona, stosowany głównie w elektrotechnice,
- gwint pochłaniaczy i masek (PN-70/Z-02000),
- gwint opakowań szklanych, metalowych i z tworzyw sztucznych oraz zamknięć metalowych i z tworzyw (PN-72/0-79082).